in de kerker van het schrijven
-als vlucht het lege witte vel-
beloopt hij randen van de schepping
met in zijn zoektocht hartenpijn
dromend door bos en open veld
zingt hij zijn dagelijks lied
verlangt naar honing, melk en brood
en is door eenzaamheid gekweld
de omweg vult zijn teer gemoed
met zilversluier, zielennevel
weet hij het dorp te vinden
met pelerine en stok en hoed
groet ingetogen boer en bakkersvrouw
soldaat – op het balkon de dame –
knikt spottend naar de dorpse macht
veracht rijkdom, roem, gezag
zijn hoogste doel, de kale berg
tot het laatste uur bewaard
schrijft in sneeuw zijn zwaarste stap
dan volgt zijn hemelvaart.
© els van dinteren – voor Robert Walser