Het is onze ervaring dat wij
weemoedig worden door dingen die
voorbijgaan –als die niet meer
terugkomen. Oude foto’s
kunnen ons ziekmaken van verlangen
naar wat voorgoed verleden tijd
is geworden. Wat is gebleven
zijn wijzelf. Misschien moet je
de weemoed voorstellen als draden
die ons aan de dingen binden.
Draden die steeds langer en
dunnen worden en die bij een bepaalde
gestemdheid beginnen te zingen……
en snijden gaan.
Soms zijn wij het
die voorbijgaan, worden we overmand
door weemoed om de dingen die
stil zijn blijven staan.
Uit: ’t Komt allemaal goed
© Gerrit Krol, gedichten