Op verzoek zorg ik voor lamsschenkeltjes: klein, fijn en lekker. De Marokkaanse slager groet me vriendelijk en vertelt over zijn verse waar: “Mevrouw, vers lamsgehakt, ik maak zelf, niet vet.” Er wordt besteld en ik kijk naar zijn assortiment en besluit zes mooie schenkeltjes te nemen. Hij zoekt de mooiste uit en laat me het bot zien en roep dat het heerlijk vlees is. “Hebt u ook lamstongetjes”, vraag ik wat beschaamd. Hij kijkt me aan en roept: “Ja, lekker!” Hij duikt zijn vriezer in en komt terug met een pak van meer dan één kilo. (Hoeveel tongetjes gaan er in één kilo?) Ik vraag of hij ook kleine pakjes heeft; die heeft hij niet. “Nee, ik maak twee pakjes; één voor u en één voor mij! Vrouw is vanavond heel blij! Dit eten is voor feestdagen”, vertelt hij mij aandachtig in zijn taal, bijna zonder lidwoorden. Het grote pak wordt met de cirkelzaak in tweeën gezaagd. Alle tongetjes doormidden. Au. Ik betaal contant. Zo heeft hij dat graag. Er is een pin, maar die wil hij niet gebruiken, waarom weet ik niet.
Voor de verjaardag van één van de vrienden kook ik in het bos. Ik heb de auto ingepakt voor het weekend en vertrek naar mijn huisje. Een wegomlegging leidt me langs prachtige weilanden en bosranden. Een plek waar ik nooit kom, terwijl het zo dichtbij is. De krentenbomen staan bijna in bloei en in de bermen verschijnen de eerste bosanemonen. Het is vroeg in de morgen en de zon doet zijn best. Vlak bij Norg kom ik in een kleine verkeersopstopping, die dwingt me de motor even uit te zetten. Ik wacht geduldig, luister naar de Mattheus op de radio en ben veroordeeld even naar rechts te kijken. Daar liggen twaalf kleine lammetjes in de wei. De moeders kijken gedwee naar hun kroost. Vlak bij de weg, langs het hek liggen drie lammetjes in elkaars pootjes, de kopjes tegen elkaar en gericht naar de zon. Ze slapen nog, zo te zien. Wat ’n lieflijk pastoraal beeld.
Ik denk aan het pakket vers vlees achter in de auto en besluit ter plekke dat dit de laatste keer is dat ik lamsvlees eet. En nu volhouden! ….En het vlees… en de tongetjes….en de vriendelijke slager?
© els van dinteren